با نگاهی چو تیرِ آتش پر
دژ پل، از روی تپّه می نگرد
رهگذار ِسپاه ِ ایرانی؛
آسیاهای رودی و؛ پل را
این شگفتی سرای ِشهرآذین
آتشین سبزه وار ِ گوهرخیز
دژ پل ست!
شهری از خُرّمی، ردای ِ سبزه قبا.
ظرف آبی خنک، گوارنده
سایه ی بید گونه ای سرسبز
ژرف ِ یک دوزخ
آتش ِسوزان.
رود بند ِ دزش
شگرف و پهناور
چون دژ ِ دیگری، ز دیگرسوی
نگران سوی ِ رود می نگرد.
وز کنارِ بسی کَد ِ زیبا
رود آرام می رود در شهر.
در زمستان و دربهاران نیز؛
بهار؛ نارنج؛ خوست؛
باستان شهرِ خُرّم و فرخ ؛
این بهشت در آتش؛
دزفول.
مهدی فرزه (میم. مژده رسان)
واژه نامه :
شگفتی سرا = موزه
شهر = کشور (شهر ایران - ایرانشهر)
شهر آذین = زینت کشور
سبزه وار = واحه - یاد آور نام شهری باستانی در خراسان
سبزه قبا = برادر امام رضا(ع) معروف به سبز قبا - یاد آور نام پرنده ای سبز رنگ
گوهر خیز = پر نعمت
رود بند = سد - نام امام زاده ای صاحب کرامت
کد = خانه (در واژه های کدخدا و کدبانو هنوز هم این کلمه دیده می شود) - نوعی پلاژ باستانی که در بلندی های اطراف رود دز کنده اند و هم اکنون نیز از آن بهره برداری می شود.
بید گونه = اشاره است به اکالیپتوس ؛ که درختی ست شبیه به درخت بید.