شام غریبان

حسینیه

یک به یک آمدیم و پیوستیم

دست ها  بر سر

دست ها  بر سینه

دست ها  زنجیر

قطره قطره شدیم یک دریا

موج زن

کوبنده

توفان زا

کشتی نوح می نوردد

راه

مهدی فر زه (م. مژده رسان)

 
پرده های کعبه در آتش
فرو  می سوخت
چونان خورگرفت.

مرغکان ِ ریگ افگن
تشنه جان
در  مِهی از دود و آتش
چرخ می خوردند
پر ریزان و سرگردان

بر فراز نیزه ها
قرآن ورق می خورد
گوییا هنگامه ی صفین دیگر بود ...

اشک ریزان
ناگهان از ترسخوابِ  تلخ
برجَستم
می رسید آوای غمناکی به گوش:
"خیمه ها می سوزد و شمع شب تار عزاست
کربلا
 ماتم سراست."

مهدی فر زه (میم. مژده رسان)