مناظره ی "خرمابن و بزک"

 

 

برداشت  آزاد  از " درخت  آسوریک"

"خرما و بزک" در آپارات

بنش خشک خرما بنی ، رسته بود

به شهر آسوریک ،   آن سوی رود

گشن چتر سبزی نیین ، بر سرش

چو انگور ، بس خوشه ها ، می نمود

 تنه سخت خرما ، به خرماستان

 بسی بانگ می زد :

"منم پهلوان!

 نیارست با من تنی را  نبرد

 به میدان رزمم ، یکی تک نورد."

 بزی تشنه آمد که نوشد ز رود

 سیه چرده ای دیو در آب بود

 شنید آنچه آن دیو  می گفت ،

 گفت :

 "نشاید ز خود گفت و از خود شنفت

 الا   "دیوخرمابن"  برمنش

 بگو تا چه داری ز برتر منش؟"

: "شه از من خورد چون نو آرم به بار

 همه میوه ام  ترد  و شیرین گوار

رسن از منست ، گر ترا بسته اند

و چوب از منست ، گر ترا می زنند

 تنه ام کنند ، کشتی و دیرک ش

 ز کنده م بسازند ، جو کوب را

 ز شاخ و ز ساقم کنند بام ها

 ز برگم بسازند ، جاروب را

 منم آن درختی که پر بهره ام

 به سود آوری یکه و چهره ام

 نباشد ز من سودآورتری

 بزک !

برترم من ز هر برتری.

 منم آن که با تو سخن آورم

 وگرنه ز تو ، رزم را برترم."

 

 

 بزک سر فرازید و آنگاه گفت :

 "مرا ننگ آید که در هر کجای

 ستایش کنم خود ، به جای خدای

 مرا نیز چون تو بسی سود هاست.

 سپاسم به یزدان ، که سودآورم.

 من آنم که ایزد ... جهان آفرید...

 نه چون تو بگویم که من برترم.

 مکن برتری ، زانکه برتر خداست

 به سودآوری نیز  ،  بسیارهاست.

 به دیگر بار ،

برتر بر توام پند ،

که دانم برتری را با خداوند."

                 *   *   *

 بزک رفت بر کوه و بر کوه ها

 و خرمابن میخ ، مانده به جا...

 مهدی فرزه (میم. مژده رسان)

 واژه نامه :

 شهر = کشور _ سرزمین

آسوریک = عراق مرکزی فعلی - سرزمین آشور

درخت آسوریک = درخت خرما - درخت سرزمین آشور

گشن = ( زبر بر گاف و شین ) - انبوه

می نمود = نشان می داد

سیه چرده = آنکه رنگ چهره اش تیره باشد.

منش = خلق و خو - اخلاق

خرماستان = نخلستان

تک نورد = در اینجا به معنی " همیشه پیروز"

برمنش =  متکبر

برتر منش = اخلاق فاضله

دیرک = تیرک بادبان